Dışa dönük kişilik bozukluğu, sosyal ilişkilerde aşırı dışa dönüklük, dikkat arama ve risk alma davranışları ile karakterize edilen bir kişilik bozukluğudur.
Orta derecede yaygın bir kişilik bozukluğudur ve genellikle genç yetişkinlik döneminde belirginleşir.
Psikoterapi, sosyal beceri eğitimi ve kişilik geliştirme programları gibi terapötik yaklaşımlarla yönetilir.